Canı terketmeli bu keşkeler

Bitti artık,
tükendi sevgim.
Ben senin ile,
Koskoca bir gençliği tükettim.
Ve senden geriye kalan
o lime lime anılarla;
gözyaşlarıyla süsledim yalnızlığımı.
Sonsuz bir düş gibiydi sevgim senin üstüne,
bir rüya gibiydi yaşanılanlar.
Acılar;
ah o acılar olmasaydı.
Hep gülseydi senin ile yüzüm
Bir gün ayrılık dolu gözlerin kapımı çalmasaydı.

Sevmeseydim,
üzmeseydim keşke kendimi.
Ben senin ile,
Hiç olmayacak sevdalara düşmeseydim.
Oy yangınlara daldığım sebep!
oy hayaline dalıp da,
bomboş hülyalarına kandığım!
Yaşanılanlar diken gibi batarken yüreğime,
o günleri düşünüp de;
bende keşke senin gibi
arkamı dönüp de bir boşluğa kaçsaydım.

Sokaklarım gözlerin dolu,
keşke seni hiç değdirmeseydim kaldırımlarıma.
Hiç dokunmasaydı ellerin saçlarıma.
Yıllarımı süzmeseydin,
gözüne kestirmeseydin o çocuk tenli yüreğimi.
Poyrazlarda sürüklenir oldu şimdilerde düşlerim,
keşke bir meltem gibi kendi halimde esseydim.
Hangisine yansam bilmem ki,
hangi keşkeme bin keşke eklesem.
Ben ne yapsam da kendimden seni söksem.
Hangi pişmanlığa bir kılıf uydurabileyim;
ben hangi yüzle artık yarına gülebileyim.
Artık kim güzel gösterebilir bana yarını.
Anlaşıldı bir kez geldiysem dünyaya,
ve yağmurlara hediye ettiysem bu mazlum hülyayı;
ben artık terketmeliyim,
bende emanet olan bu canı.

(Ankara 2005)