Cani'ni Coni'nin şeyinde kaldık

Sam’a döndü hem terane hem gayda
Ne bağ kaldı, ne gül kaldı, ne ada
Ahmak gibi garibanda, paşada
Cani’nin, Coni’nin elinde kaldık

Figan etme bülbül figanın boştur
Kanadın kırılmış yolun yokuştur
Neye yarar artık koştur, koşuştur
Cani’nin Coni’nin selinde kaldık

Ne dikenim kaldı ne gül ne fişek
Bu nasıl birlikmiş bu kadar gevşek
Salladıkça yere bir bir düşecek
Cani’nin Coni’nin belinde kaldık

Parça parça olduk bitti özümüz
Çakallar kurt olmuş geçmez sözümüz
Dost ile düşmanı seçmez gözümüz
Cani’nin Coni’nin dilinde kaldık

Sağcı solcu dinli dinsiz yapılıp
Senelerdir koyun gibi kırpılıp
Zengin, yoksul, yardımlara kapılıp
Cani’nin Coni’nin kilinde kaldık

Kendi kendimize yetip, yaşarken
İnsan gibi sahralarda koşarken
Nasılda pes edip bu kadar erken
Cani’nin Coni’nin külünde kaldık

Nerdesin yüreğim nerdesin gelki
Damarlara girdi esirlik zerki
Kafese konulmuş kartalın erki
Cani’nin Coni’nin ilinde kaldık

Murat derki artık toplan, toparlan
Bu vatan bizimdir gayrisi yalan
Körmusun, gözlerin görmez mi olan
Cani’nin Coni’nin şeyinde kaldık!