Canı cehenneme Şiiri - Oktay Avcu

Bir yağmur yağardı
ıslanırdık
bir güneş doğardı
gölge olurduk dertlerimize
bir üşürdük
sarılamazdık,
Yaşımızdanda utanmaz
Korkardık
Çekinirdik
kimsenin görmediği karanlıklarda paylaştığımız ceketimiz,
Isınmaya yetmezdi
Açıkta kalırdı biryerimiz
üşürken ellerin ..
tutmadığım elini
Ellerimi silmek istiyorum,
sen üşürken,
Bana çevirmen güneşi
beni ısıtan gözlerin
Ve yine sen üşürken
sıcağı bana sunman,
bir nezaket değildi,
Bir zaruretti
ruhunun derinliklerinde..
dosta düşmana inat
sarılmak isterdim.
el ele tutuşamazdık
utanırdık
Çemkirirdi birileri
En kirli bakışlarıyla
hep yarım kalırdık..
En yüksek volümde
sevdiğimizi söyleyemezdik.
hep içimizde saklanırdık,
en küçük harflerle bağırırdık, gözlerimiz duyardı
bakışlarımız duyardı
hiç birlikte oynamadık
saklambaç
elim sende
şobelemeç
Korktuk
Sakındık
Mertlik sandık yaptığımızı
Başkalarının alkışına kandık
Ne oldu şimdi ..
Kimsenin görmediği
kuytu köşelerde özgürdü ellerin
Özgürdü gözlerin
Özgürdü bakışların
Özgürdü dokunuşun
bu kurumsal sevda düzenini yıkmak istedim
yıkamadım
gücüm yetmedi
ben yıkıldım
aşkım yıkıldı
Hep başkalarının dediği oldu
Başkalarının geleneği
Başkalarının düşündüğü
Başkalarının örfü..
Başkalarının canı cehenneme
Sessizliğin canı cehenneme