Cangül'e Şiiri - Bilal Bavli

Gelirsen;
taze bir ekmeğin sıcaklığında gel!
Toprağın gün gören yüzünde...

Seni iki bardak çay ile geçiştiremem,
sigaramın dumanı ile boğamam.

Olur olmaz bir hikayenin /
olur olmaz bir yerinde
yada toprağa düşen cemre gibi,
yüzüne hüzün inerse
perde perde
Gözlerini örten gecelerden bıkarsan bana gel!
ki ben bilmem gidişleri/
dönüşlerim olmaz.
Hep aynı yerlerde hep aynı, hep aynı şeyleri
unutmuşluğum yoktur.
Yüreğine girenlerden haberin olmaz./
girdiğin yüreklerden kapıyı çapar gidersin
ansızın, haber vermeden
Aşklar yitirmişimdir ama,
onlarıda sen bilmezsin.

Alacaklarından çok daha fazladır
ödemen gereken yürek borçların.
Borçlandıkların başına bela görünsede
seni sevmek kolay değil.
Bir gün kendine aşık olursan, anlarsın
O zaman vazgeç bakalım kendinden
vazgeçebilirsen...

Yaşananlar seni üzdü biliyorum.
Askıya astığın kırgın ümitlerini saydım
yüzlerce...
Çoğalıyorlar.
Biri diğerini doğuruyor her gece.
Hayat sandığın kadar kolay değil can gülüm!
Harcamaya kıyamadığın hayalleri
sandıklara kilitlemek kolay.
Haberin yokken;
onlarda alınır ellerinden...
Her teline ümitsizliğini bağladığın saçlarını çöz
rüzgar değmesin uçlarına
Gülleri utandırma gül yüzlü, gül...
Bir kez daha dene.
Bu sabah yeniden doğ.
Sevgilimin esmer teninde,
Annemin tanrıya açılan ellerinde,
Babamın alın terinde,
bütün güzelliklerinle...
Özünde sevgi olsun,
sevginden nasibini alamayan, güllerim solsun
Gül yüzlüm...

Sil masana kazıdığın bütün öyküleri
sen;
güzel bir öykünün ta kendisi ol.
ben;
destan diye anlatayım seni.
Sen ölümsüzlüğü bağışla kendine.

Hadi can gülüm!
unut geçmişte yaşanan her şeyi
hemen, şimdi.
Bak! güneş doğmak üzere