Canfezam 7 / Karlı dağların solan çiçeği

Canfezam

Kahır yüklü bu sürgün şehrin sokakları...
Ellerim, azabı tada tada dokunuyor yürek izlerine.
Yokluğunu taşıyor gurbet kokan akşamları...
Yüreğim, aşka yana yana arıyor yetim bakan gözlerini.

Bir gül yaprağı gibi düşüyor avuçlarıma adın,
Ömrümün solmuş, sararmış sayfalarından.
Bir hayal gibi düşüyor ellerime saçların,
Ömrümün paslı, yaslı dualarından...

Sensizlik dolaşıyor adım adım ruhumda,
Canfezam, yokluğun katran karası bağrımda.
Bir şiir üşüyor kilitli kapılar ardında,
Canfezam, yokluğun hazan sarısı avuçlarımda.

Ben kaç bahar eskittim bu umut sofralarında,
Canfezam, vuslat dediğin karlı dağların solan çiçeği.
Ben kaç yangınlar söndürdüm bu sevda çıkmazlarında,
Canfezam, yüreğimin mabedine sakladım seni.