Canfezam 6 / Sensiz Olmuyor

Yazamıyorum canfezam, gülüşün olmadan
Kelimeler yetim kaldı yokluğundan.
Geceler sensizliğin kederinde,
Ruhumda bir sızı, solgun umutlar yanar.

Gülüşünün rengi soldu şarkılarda,
Kalemim hep siyahını boyuyor mısralara;
Oysa sen, hayatıma düşen gökkuşağıydın,
Renklerinle dünyamı aydınlatırdın.

Yazamıyorum canfezam, gözlerin olmadan
Satırlarım ağlıyor yokluğundan.
Her mısra, sensiz geçen saatlerin ağıtı,
Her kelime, sana dair eski bir masal fısıldar.

Gözlerinin izi silindi hülyalarda,
Kalemim hep sensizliği çiziyor mısralara;
Oysa sen, umudumun en parlak ışığıydın,
Karanlık gecelerime can veren bir meşaleydin.

Bir zamanlar, seninle tamamlanan her dize,
Sonsuz sevdaya dair fısıldardı geleceği,
Ama şimdi, eksik kalan sözcüklerim
Senin yokluğunun izini taşıyor her harfinde.

Bitmeyecekti bu şiir…
Ama sensiz olmuyor;
Her satırda, her nefeste seni arıyor
Kalbim, eksik kalan o sevdanın izini.

Geriye sadece soluk anılar kaldı,
Kelimeler ise sönük bir hüzünle titriyor,
Canfezam, sen yoksan tüm renkler soluyor,
Benim dünyamda;
Ve ben, yalnızlıkla örülü bu şiirde
Sana dair hatıraları yeniden canlandırmaya çalışıyorum.

2001