Birbirine dokunmadan da birikirmiş ortak anılar
Hayat, devam etmez her zaman kaldığı yerden
Buyrun, nerede kalmıştık? diyemeden uzaklaşır
Uzunca bir yol uzanır
Koşmak üzerinde, el ele yürümek
Oturmak bazen bir bankta
Bir tren kalkıyor hissediyorum
Kaçırıyorum
Yetişmek için de bir çaba göremiyorum kendimde
Kaçtıktan sonra üzülmek istiyorum sanırım
Acılara tutunmak diyorum
Yoruldum belki de
Sene 2015
Aylardan haziran temmuz ağustos
Son 3 gündür sabah 6’lara kadar ayaktayım
Aklıma düştün
Maillerimi karıştırdım
WhatsApp chatt
Oracıkta öpecektim seni
O zaman anlardık
Çok istedim
Önce tutacaktım avuçlarını
Çekecektim kendime
Kaçamazdın da
100 saat oldu görmeyeli
Dokunmayalı tenine
Koklamayalı
Öpmeyeli boynundan 100 saat oldu
Geride, çöpte bir diş fırçası kaldı
Ayrılığın somut delili
Sümkürür gibi atmam lazım içimdekileri
İlk seferde hepsi gelmeyebilir
Mühim değil
Parça parça parça çıkacak hepsi
Ne varsa, nefes almamı engelleyen
Çıkacak
Kavgası olmayan ne varsa boş
Burada açacaktın bana kollarını
Tam burada koşacaktın
Adımı söyleyerek sarılacaktın
Dönecektik etrafımızda
Bir biz olacaktık, bir de burası
Yarım kalan bir tek şarabımız mı zannettin
Bir göz devirmede yarıladık onu
Gitmeden bitirip de gitseydin
Tek içilir mi şimdi bu
Bozcaada ödüllüsü
Beyaz hem de
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!