Uyuyamıyorum...
Ne zaman yastığıma başımı koysam
Ve gözlerimi yıldızlara diksem
Siyah bulutların arasından çıkıp geliyor
Bir elinde hatıralar bir elinde de bitmeyen sevdam
İşte burada diyor, gidemezsin diyor....
Yüreğimin sağlam kalan yerine kurdum yatağını
Başını her koyduğunda buram buram
Hissedesin diye sevgimin saflığını
Türkülerde ki turnaların sevda kokusu
Sinmiş tüyleriyle doldurdum yastığını
Doğduğun günü hatırlıyor musun bilmiyorum
Bir yaz sabahı başlamışlardı yerini yapmaya
O günün akşamı uzun boyunla dikildin sokağımıza
Başlarda herkes yabancıydı sana
Ama alışmak o kadarda zor olmadı
Güneş battığında gösterirdin kendini
Bitmişliğin doğuşuna haberciydi gidişin
Yeni yeni sessizliklere gebeydi...
Aynı yalnızlıktı beni bekleyen yine.
Çekip gittiğin kapının arkası
Yine aynı karanlıktı...
Sen ne vakit gitsen
rüzgarlar estikçe şarkılar söyleyen bi ağacın altındayım
ne kendim var benim yanımda ne de sen varsın damarlarımda
sadece birkaç arkadaş ve boşalmaya yüz tutmuş şişeler
herkes yalnızlıktan nasibini almış köşeye çekilmiş
boş hayaller kurarken hepsi kendinden geçmiş
ben ise bulutların üstünde rüyalar görüyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!