Caner Çevik Şiirleri - Şair Caner Çevik

sonbahar gelmiş Ankara’ya...
insanlarda bir telaş
korkudan mıdır bilinmez
yoksa bir ağacın gölgesi gibi üstlerine düşen resmiyetten mi?
Karanfil’de saklanmış aşıklar..
ürkmüşler kalabalıktan

Kuşlar ötünce mi bahar gelir?
Ya da bahar gelince mi kuşlar öter?

Ne kadar bağımsız şeyler..
Kuşlar olmasaydı ilkbahar mevsimi olmayacak mıydı?
Ya da mevsim hep kış olsa kuşlar hiç ötmeyecek miydi?

bir gün geleceksen eğer;
şiirlerden sonra şarkılardan önce gel.
gündüzden sonra geceden önce
kışlardan sonra bahardan önce gel..
güneş batarken ay doğarken tam
ya da ay batarken güneş doğarken..

bilirim
seversin beni kendince..
ama söylemez yazmazsın.
bazı şeyler
söyledikçe sessizleşir
sustukça duyulur

Saat sabahın 6’sı ve bu şiiri okuduğunda hangi gün olduğunu sen bilirsin..

Kafayı yedim..
Yemin ederim kafayı yedim..

Neyi kastettiğimi de bilirsin..

İnsan çok seviyor da güveniyor..

Nedir ki başka sebep?
Sadece göğsüne başını yaslamak istiyorsun,
Gözlerinde kaybolmak..
Bir an için mutlu olmak istiyorsun da

Bazı zamanlar tek isteğim bir haber almak olur.
Aklım,gönlüm sende kalır..
Bazı zamanlar tek isteğin bensiz kalmak olur.
Ahın,hüznün bende kalır..

İnsan hep bildiği ama beklemediği şeylerle yıkılır..

Ölümü bilirsin, gününü bilmezsin, o gün gelir yıkılırsın..
Ayrılığı bilirsin, gününü bilmezsin, o gün gelir..

Kendini hazırlaman fayda etmez..

zor anında
yanında olmak yeter sandım
ama senin yanında olmadığım her an
zaten zormuş..
sana giden dik yokuşlarda hep
nefes nefese kalırken

Özür dilerim sevgilim bundan sonra sana asla yalan söylemeyeceğim ne olursa olsun her şeyi söyleyip anlatacağım

Senden bir şey gizlemeyeceğim

Her şeyimsin artık benim iki kişilik yaşayacağım bu hayatı seni üzecek bir şey yapmamak için elimden gelenin fazlasını yapacağım