Karanlık çökmekte iken yine güne
Kedinin gözlerindede gün batıyordu
Sabaha bir daha doğmayacaktı belki
Bu ne bir son ne de bir ilkti
Başucunda can dostu arkadaşı
Son nefesine kadar can yoldaşı
Tüylerini sevgiyle okşuyordu
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Bunlar benim hissedip ifade edemediğim duygular
kedi ve köpeğmin son nefeslerine kadar yanlarindayken, evet ayrılmak, acıydı ve tenhaydı...
Ne güzel anlatmışsın Kubilay...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta