Candı Canandı Şiiri - Meksen Kılınç

Bir güzel sevdim önceleri gönlüme candı canandı
Ne vakit bir köşede ağlasam derdime dermandı
Deli divane olsam da aşkıyla yitirsem yolumu
Sözleri sıkı sıkı elimden tutan bir yardı yarandı

Ne zaman vuslatı hayal etsem endamı yakardı
Bu güzellikle kim görse de onu hali dumandı
Kör olsam da aşkından şaşırsam sağımı solumu
Gözleri ruhumu aydınlatan bir nurdu nurandı

Sana gönül verenlerin niceleri handı sultandı
Bilmedin kapında nice köpek vardı sureti insandı
Hiç anlamadın gönlüm sana Leylaydı Mecnundu
Gözleri tenimi katre katre yakan bir ateşi suzandı

Bir gidişi vardı sanki arzı makamı sözle yıkardı
Bir gülüşü vardı arzu semayı güneşle kıskandırırdı
Ne istedi ki şu garip gönlümden taştan taşa çaldı
Zaten o sözleri ömrüme son veren bir fermandı…

15/05/2009
MEKSEN KILINÇ