ÇANDARLI’DA BİR ÖĞLE VAKTİ
İnsan ömrünün saydamlığıdır şu koskocaman deniz
Bir bardak dolu suyu içmiş olsan da
Susamalısın, yine de denizi gördüğünde
Ve ufkun geniş olmalı, denizleri görebilmen için
Çandarlı’da bir öğle vakti
Cuma namazı için, minarede imamın sesi
Kim bilir, nedense eski Cuma günleri
Belleğimde, yüksündüğüm yoksunlukları hatırladım birden...
Ve yine döndüm oturduğum masaya, kahveye
Canhıraş sesiyle adeta görmemi isteyen
Okuduğum gazetenin üçüncü sayfasına...
Nedendir, bilinmez, insanoğlu hep kavgadan yana
Garip bir duygudur bu
Amaçsızca, bir boşlukta düşünmek
Düşünmenin, düşünebilmenin getirisinde
Geçmişinden kalan bir öğle vaktini yaşamak...
24.08.2007 Mustafa GÖKÇEK
(Çandarlı)
Kayıt Tarihi : 27.9.2007 14:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!