Nuh nebiden beri birileri vardır benim gibi.
Sessizliğin yankısı bu
Bir çeşit dokuzuncu Senfoni
Kadavram kadar ağıt
Bu bir cenazesiz tiriyat
Ah şu ruhum
Sonbahar kış aylarım.
Adını geceleri sayıklarım.
Bazen kendime çatarım,
Düşününce ne de sakarım...
Adını anmak saniyelerim,
Kafamdan çıkarmıştım iyi biri olmayı
Yuttum içime akıttım irin karmaşayı
Kavgam fikirlerleydi vurdunuz damgayı
Kötüyüm Vermediğim için size kâr payı
Kendi adıma çok oldu konuşmayalı
Ruh kendine çektirmez acı dediği şeyleri.
Her ruh başkasının çekeceği acıyı yaratır.
Kimisi buna katlanır, kimisi aldanır.
Her ruh örs üzerine yatan metaldir.
Kimisi kurşundur erir gider,
İliklerim, kan ve kemiğim
Sürüklediğim kadavram.
Alışığa gelmedik, rezilliğim
Kangren kutsal davam!
Yenik düşük bir çok hezimetim.
Kalbim iki dağ arasında
Öyle bir ikilemdeyim ki
Öyle bir söylemdeyim ki
Söylenirim ki
Kalp dediğim yanıyor iki alevin arasında
Zakkumlar birer birer yolunur,
Biat ederler anlamsız karmaşalara.
Ardıçlar üçer beşer boğulur,
Baş kaldırırlar kifayetli sarmaşıklara!
Nice boyunlar gitmiş bu yolda
Toprağın beni beklediği gibi bekledin mi beni
Sen hiç bekledin mi gökten yıldız kaymasını
Yahut sen hiç gördün mü yıldızların kaymasını
Sen bekledin mi? büyük aktör büyük yalancısın
Parmağına iğne batmamış vivere dersin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!