Candan Yazcan Şiiri - Suna Baş Şimşir

Ekmek bir dilim soframda,
Yağım yok, suyum haşlak can,
Yastık çürük, yan yataklarda,
Candan cananı gece BULcan.

Soğuk ayaklar koşamaz,
Beyaz kar, şekeri bilmez,
Tok acı sofrada görmez,
Kefen ucuz, ölü BİRcan.

Hasta oldum ölüyorum,
Doktor nerde arıyorum,
Aşk dediler susuyorum,
Elde bir gül, bana KOŞcan.

Uzak yakın arar beni,
Bilmez ki ekmek elde mi,
Karda ısıtan cepken mi,
Konuşur evlat, sen SUScan.

Saçlarım taraksız telde,
Gecem bilmediğim yerde,
Sessiz sokaklar perdede,
Görmek isretsen, cam AÇcan.

Çay demlerim, bardağım yok,
Uyku gelir, döşek soğuk,
Herkes laf söyler, lafda çok,
Dinlemedin şimdi sen YAZcan.

Tırnağım kaşır başımı,
Dinlerim herkes anını,
Sağın, solun, yanını,
Kim yanında ona BAKcan.

Kırık kalem kalbi yazamaz,
Susar, kimseye de saymaz,
Nefes alacağı sormaz,
Olmadın artık, sus OLcan.

Taşa değenh ayağımda,
Topladığım papatyada,
Unuttuğun her yolunda,
Gül dalı gibi SARILcan.

Dediler dost dağ gibidir,
Ben onu, o beni bilir,
Anlatırız, acı dildir,
Dert deva anlatır DUYcan.

Kılıç çekmem kınım kızar,
Geçmiş bilmez sonra azar,
Hadsiz, fütursuz, utanmazlara,
Eskin nerde diye SORcan.

Saz telim kırıldı geçti,
Ağıt yaktım dinlemedi,
Kelam selam geldi geçti,
Yitirmeden can, ARAcan...

Sayı belli bir nefeste,
Koşar herkes bir heveste,
Ne yerdedir ne de gökte,
Gül yüzlerden omuz ALcan.

Uyku yorgun, gözler yorgun,
Baş yukarı, bilgin puskun,
Cahil konuşur sen suskun,
Ayak boşsa akla KOŞcan.