Tüm sevenler
Mutsuzluk karanlığına,
Bir mum yakın.
Durmayın!
Sakın durmayın....
Bazen,
Soğuk, çok soğuksun.
Bazen,
Kış aylarında
Bir anlık çıkan,
Ama sıcacık,
Hiçbirşey yıkamazdı beni Yıldıramazdı Korkutamazdı Tüketemezdi..........Ama şu zamansız ayrılık.......Yağmur olur, tufan olurdum Kara bulutlar gibi çökerdim üzerine Tüm umutsuzlukların,zorlukların Çözerdim...............Ama şimdi öylemi ya......Ah şu zamansız ayrılık.......Bir seni çözemedim.....Ve kendimden vazgeçtim....
Sana olan düşkünlüğüm
Zayıflığımdan değil
Acziyetimden,
Ya da çaresizliğimden de değil
Sen bunu anlamazsın ki
Uzak diyarların
Issız kuytularında
Sondayım şimdi
...............................
Rüzgarın bile giremediği
Bir ceset,
Biraz utangaç
Biraz mahcubiyet.
Ama gelişindeki esas sebep;
Mecburiyet...
Babam derdi ki,
Evlat;
Hiç birşeye bel bağlama
Ve hiçbir şeyden tam emin olma.
Yarına çıkacağını
Kim garanti edebilir ki?
İnanmazdım
Ne açılan kartlara,
Ne bakılan fallara,
Ne de yıldızlara.
Gülerdim..
Hani gecenin siyahı vardır
Bütün varlıkların gizemidir gece
Örtü gibi sardığında herşeyi
Artık göremezsin hiçbir gerçeği
İşte, sende gece gibisin birtanem
Nerden başlasam, nasıl başlasam
Onu sana nasıl anlatsam,
Yazsam...
Bir oyunla başladı
Bütün herşey.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!