Candan düşenler…! Şiiri - Feriha Ceylan

Candan düşenler…!

Bilinmez nerde nasıl yaşar
Hangi baharda ne zaman doğarlar
Vuslatsız zamanın çocukları bunlar
Düşerler candan bir haberdir insanlar
Kaç kaldırım taşından ekmek yemiştir
Hangi köprünün altı misafir eder
Gece onlardan korkar onlar geceden
Oysa dilleri lal gönülleri kırgın
Habersizlerdir sevgi denen iki heceden

Bunlar benim canım ciğerim geleceğim
Umudum ömrüm sevdiceğim
Gül kokulu narin duygulu yarınımın çiçekleri
Soldurmak için mi getirdiniz geleceğe

Nerdesin ey insanlık nerelerdesin
Hangi sahte gönülde eğlenmektesin
Atalarından kalan mirasındı haya
İnsafsızca yiyip bitirmektesin

Kaç sabah uyanırım
Hangi kuş gelmedi ona yanarım
Uzanır gözlerim yoldan geçen seslere
Çöp arabasını iten konteynırlarda
Sabahın ayazında nafakasını arayan
Bir çocuk daha çocuk
Dokuz on varım bilemediğim
Kirden yüzünü tanıyamadığım
Yamadan urbasını anlayamadığım
Kocaman güzel gözlerinde cıvıl cıvıl dı hayat
O bir insan o bir yarın bir çocuk
Birden ilişmişti yanıma
Gül koydu günümün aydınlığına
Yavrularımı uğurluyordum okul yolunda
Göz göze geldik eline ekmeği aldığında
Utandım sıkıldım cebimde üç lira vardı
Birini oğluma birini kızama vermiştim
Çöp kokan nasırlı minik ellere
Yüzüm kızararak uzatırım
Almaz bir çift iki göz bakar
Senin düşünmen yeter abla der
Ya o parasının sayısını bilmeyenler
Onlar nerden geldiğini bilmedikleri
Sahipsiz saltanatını sürerken
Senin paranı nasıl alırım
Çocuklarında mı günün birinde
Benim gibi olsun der yürür gider
Ekmeğinin ardına çamur ayakları

İki elim düşer yanıma yanarım
Ateş düşer yüreğime bir hançer ciğerimde
Soluğumu tutar isyan ederim
İnsan olmanın utancıyla
Göğe salarım öfkemi rüzgar olur değer
Bir tokat gibi buz aya iner yüzüme

Daha yetmedi mi der bir ses
İçimde biriken acıyla salarım feryadı
Analı babalı yetim olur mu
Böyle acımasız mı olduk şu yalan dünyada
Bu gün için mi geldiniz yaşamaya
Sizinde çocuklarınız değimli onlar
Nasıl harcarsınız geleceğimizi
Böyle insafsız böyle hoyratça

Sonra bir düş kurarım
Üstünde önlüğü
Ayağında cıcılı bıcılı ayakkabısı
Sırtında çantası adı ali adı veli
Ayşe Fatma belki de rüya
Yürürler görürüm aydınlık dünyamda
Belki o zaman
Candan düşenler olmaz orada