meyden içmiş gönül sarhoş olmuş aşka
şer gönlün ahvali şen olmuş ney çalınca
gece güneşi görmeyi lüzum eylersin
öyleyse nedir bu istiğna
bir anlık vuslat ömrü eder abad
tekzip etmek kimin hayrına
gönülde dikensiz bir gül mü bitermiş
hakikat güneşi gecede bile görünürmüş aşığa
ıssız hayali efkara dalmış
hüsran çalmış gündüz bağrına
caymak emsal-i vehamet olmuş
hayat rüya’ya dalmış, cana can vermek uğruna
ey mavi! canana canını veren asla ziyan eylemez
sonsuzluk mukayyet olmuş gönlünün bahtına…
10.12.09
İsa YılmazKayıt Tarihi : 19.6.2010 13:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!