Sendeyim cananım…
Bedbin hayattan çıkıp bir destanla bulduk aşkı saran haleyi,
Ve yaktık gemileri, yeminlere gömdük geçmişe dair her şeyi…
Hasrete naçar vuslata susamış yüreklerimiz can içinde can…
Ebedi olduk, aşk olduk, umut olduk ve terk ettik acı veren maziyi…
Sarhoşunum… Gözlerinde demlendim hüzün bakışlarında…
Bir mukassi meyhaneydi hayatım, yüreğinde aşkı içmeden,
Nevbahar müjdesi verdi güller renk renk sabahlarda;
Başımı döndüren mey değil gül dü tenindeki çiçeklerden,
Hasretinle acılar kök salıyor gözyaşı doğarken uykusuz gecelere,
Dedim son bir kez görsem cananımı canımdan geçmeden
Erol Güldiken … 10.8.2010
Erol GüldikenKayıt Tarihi : 10.8.2010 16:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)