Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bir yanım yalnızlıktır, bir yanım hepten kayıp
Cografyam kabul etmez! Senli düşlerim ayıp
Bu soluksuz yüreği, bir garip hasta sayıp
Soluk ol! Canda can ol! Canan cansız dardadır..
Aslında her bir dörtlük insanı can evinden yakalıyor..
Tüm yüreğimle beni içine hapsetti dizeler.. Çok duygulandım .. Kaleminize, yüreğinize sağlık. Kutlarım hatta ayakta alkışlarım...
Sevgilerimle
yari görmeyen gözler ışığı saçar mı...bu yürek sesidir seni sevdiğimi bil..harika buldum şiiri...şairi kutluyorum...saygılar..nurten hürel
Haz alarak ve özümsiyerek bir şiir okudum.Yazan yüreği kutlarım.
Hece şiirinin kalemine en çok yakışanlarından birisiniz Saadet hanım..Yine çok güzel bir şiirinizi okudum..
Tebriklerimle
(Acaba bu şiirde kıtalar 3+2 olsaydı daha güzel mi olurdu diye düşündüm..)
Bir yanım yalnızlıktır, bir yanım hepten kayıp
Cografyam kabul etmez! Senli düşlerim ayıp
Bu soluksuz yüreği, bir garip hasta sayıp
Soluk ol! Canda can ol! Canan cansız dardadır
canda can ol
çok güzel bir ifade
tüm şiiri özetleyen ve söyleneceği bir çırpıda haykıran sihirli kelime.
kaleminize ve gönlünüze sağlık
hıfzı özbekmez
Bu duygu yükli eser için kutlarım!Gönlünüzün marazı onsun dileğimle....
Dilsiz çığlıklarımı, rüzgarlara salsam da
Ayaz sensizliklerde, ölümlere dalsam da
Korkma! Çalmam kapını, eşiğinde kalsam da
Seni sensiz yaşayan, can boranda kardadır
Güzel, anlamlı ve duygu dolu hüzünlü bir hece şiiri okudun değerli kaleminizden.
Yüreğinize ve kaleminize sağlık efendim.
Saygılarımla.
Başarılı dizeler............Tebrik ve saygıyla........Abdulvahap Yıldız
Bir yanım yalnızlıktır, bir yanım hepten kayıp
Cografyam kabul etmez! Senli düşlerim ayıp
Bu soluksuz yüreği, bir garip hasta sayıp
Soluk ol! Canda can ol! Canan cansız dardadır
şiiriniz çok güzel
ben kafiyeli şiirlerden hoşlanmıyorum ama sizin şiirinizi başarılı buldum
Dilsiz çığlıklarımı, rüzgarlara salsam da......
Ayaz sensizliklerde, ölümlere dalsam da....
Korkma! Çalmam kapını, eşiğinde kalsam da....
Seni sensiz yaşayan, can boranda kardadır....
çok içten ve duyguda karalılığın en çarpıcı isyanı... çok güzel kutlarım...Saygılar
Orhan ATEŞ
Bu şiir ile ilgili 98 tane yorum bulunmakta