Cançiki Bayırı Şiiri - Arda Keskinkılıç

Hayat tuhaf, iklimler falan dahil fakat
İnsanların pis,kokuşmuş,aç ve yoksun
Ay ne kadar eksintili parça varsa işte
Lakin yine de mutlu oldukları bir yer vardı
Tarifi tam olarak aklıma gelmese dahi
Oraya hatırlıyorum Cançiki Bayırı diyorlardı.
Can çıksa dahi biz mutluluğu elden bırakmayız demekmiş.
İsminin komikliğini sorduğunuzda şayet
Şefkatin tepesi, geleveranın deresi oluyor ya derler hışımla
Aşklar, dostluklar bedava bu bayırda
Ekmek, hava, su, toprak alabildiğine beleş
Cançiki Bayırının orta yerinde bir çeşme
Çeşmenin dört yanında dört ayrı anıt taşı
Zamanın birinde meczup biri su içmek için uğrar bu noktaya
Geldiğinde dört kişiyi oturur bulmuş çeşmenin yek başında
İlkine tokat atmış aniden
Adam tokatla yanıt verirken titriyormuş sinirden
İkincisine sallamış tüm gücüyle tokadı
Sadece başını kaldırıp bakmış anlamak için olanı
Üçüncü adama da uzatmış sillesini
Aldırış bile etmemiş sadece kırpmış yaşlı gözlerini
Dördüncüsüne vurduğunda tokadı
Dayanamamış kalkmış elini öpmüş tokatlayanı
Çeşmenin altında taşa oyulmuş şu bilgi yazar:
Birinci adam gazap makamıydı kanımca
Kısasa kısas uyguladı bastı tokadı meczuba
İkinci zat-ı muhterem yolcunun rehberiydi
Tokadın anlamıştı Allahtan geldiğini
Üçüncü gönül sahibi Kutup Ekseni olsa gerek
Yapan da yaptıran da nihayetinde Odur dedi
Dördüncü derviş ise cançiki ehliydi
Ah kıyamam bana vurarak günaha girdi diye öptü vuran elini
Nasıl ki dört ediyorsa iki daha iki
Bunları okudun ya sarsın seni hikayenin hakikati