Canciğer Şiiri - İbrahim Kiraz

Ben Hüseyin Baldır,
Genç bir yaşta toprağa kandım,
Amcam Rıfat gibi oldu kaderim,
Kaderim bu kefaretim olsun,
İsyan etmedim Allahıma,
Hiç şahit olan yoktur buna,
Anasız babasız büyüyen ,nice zahmetler çeken Muhammed Mustafa(sav)

Ben Hüseyin Baldır,
Annemin son gülüyüm,
Beş yaşında,çokta hatırlayamayacağım bir zamanda babasızlığı tattım,
Babam zengin sayılırmış zamanında
Ama parayı tutamamış bonkörmüş,cömertmiş
Biz yedi gardaş görmedik o zamanda
Zenginlik bilmedik,
Kınalı anamla çok fakirlik çektik,
Abilerim bizi babasız koymadı,
Ablalarım ,yengelerim genç yaşta anamızı kaybettiğimizde anasızlığı unutturmaya çalıştılar,
Unutmadım,
Kayılı anam ,devlet anam
Bir kız sevdim ,sevdalandım,
Ama bir köy kızı seçtim
Gözü yaşlı kaldı sevdalım,
Yandım,
İçime attım...
Özür dilerim seni geride bıraktım,

Nice çileler ah anlatsın duvarlar
Her köşeye sorun nedir çektiğim,
Sabır sabır belki düzelir diye
Düzelmedi toprağa düştüm
Yine beş yaşında aynı tecrübeyi de
Son kızım Ayşem canciğerim
Sana bıraktım,
Bencan verirken bile kimseye yük olmadım,
Emanet size evlatlarım,
Yusuf'um , Muhammed Alim,Medinem, Ayşe Hiram
Size verdiğim isimlerle Sevdiğim o rasülü unutmayın.