Yokluğunun nöbetini tutuyorum.
Mahalle kadınlarının
Loş sokak lambası altında
Akşamüstü sohbeti yaparken
Çitledikleri çekirdeklerden arda kalanların üzerinde,
O elveda deyip gittiğinde
Sevdamdan İstanbulu yakarım sevgili,
Bilmemiş olsam sokaklarına senin kokunun sindiğini.
Mıknatıs gibi zıt kutuplu olalım sevgili.
Senin sol benim sağ elim…
Hiç ayrılmasın.
Sabrımın duvarına tırmanıyorken,
Tutunduğum boşlukta
Sensizliğin ne demek olduğunu resmeden
Beyaz kelebekler gördüm.
Onlarınki bir gündü belki,
Ama onlarda benim gibi
Bugün yokluğunun 64. günü…
Dün alkole bağışıklık kazandım.
Bugün gözyaşımın kalmadığını fark ettim.
Yarın ve bir ömür boyu,
Delirene kadar
Seni unutmaya çalışacağım
Yere düşene kadar,
Bir ömür gibi yaşarım.
Şu yağmurun içinde
Bir damla olsan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!