Canavarla Evlenmişti Şiiri - Ömer Dalman

Bir canavarla evlenmişti.
çevreye zararsız
iyi huylu
çocuksu...

Tam bilmiyordu o zamanlar.
gülen yüzüme vuruldu
biraz da seksiliğime...

benlik tümüyle dışa sızmamıştı.
bana biraz izin verdi. bekledi...
sabretti...

yıllar geçti
alev içeride büyüdü
patlamalar güneşe denkti.
önce kendi bedenimde alarm zilleri çaldı.
tenim yandı...
bu arada en uygun çoğalma ortamını
sevgisiyle hazırlamıştı bana.
herşey hesaplıydı
hiçbiri rastlantı değil!

sonunda tenime başka bir kılıf giydirdi
benim parçam oldu
koparılamadı.
her türlü duyguya karşı beni çelikledi.
zaman zaman çok geçirimli
zaman zaman tam bir yalıtkan...

içimdeki alevlerse
birgün benliğime tam olarak sahip oldu
geçici kimliğimi eritti
zaten onun işi sadece teslim olmaktı
ve bunu yaparken zevk almak...

Şimdi canavar çok büyüdü
görünmez alevleriyle etrafa katalizör yağmurları yağdırıyor.
şiddete daha çok şiddet...
nefrete daha çok nefret...
sevgiye daha çok sevgi...
döngüyü hızlandırıyor alabildiğine!
sonuç ne ise, çabuk göstermek istiyor
bu da onun hizmeti...
tembellikse hiç onun işi değil! ..

tüm üzeri örtülü benlikleri görüyor
neye meğilli olduklarını,
neden nefret ettiklerini
neyi sevdiklerini...
görünmez alevleriyle üstlerine üflüyor.
yumurtalar kırılıyor
içlerinden çıkan çıplak civcivler soruyorlar:
Aaa? ! Niye böyle oldu şimdi? ..
Canavar gülümsüyor
çünkü o biliyor
çoğunu o veriyor.
ölçü değil ki görünen yanı! ?
para ile iman misali...

Bir canavarla evlenmişti o...
hala farkında değil
ateşle cicili-bicili oynuyor
hala ayakta, hala hayatta
çünkü gerçek sevgiyi besliyor.

Canavarsa görünmez aleviyle
katalizörler yağdırıyor halkın üzerine
uyanan uyanıyor
bünyeleri ne isterse onları büyüterek...
Zaman çok hızlanıyor!

Canavar
sonuç ne ise
çabuk görmek istiyor!

(Ekim 2006)