Canavar Makberi Şiiri - Alperen Almak

Biliyorum gönül kapın kapalı,
Üstelik kapında bekledim.

Ne kadar uzak veya yakın,
Hisler ve tartışmasız gözlemler.

Hisler , duygular,korkular
Sanki kapındaki kilit gibi.

Görülmez duvarlar örülmüş,
Sanki ruh aşamayacak gibi.

Arafta kaldım , seni düşündüm,
Sadece seni , sadece kalbini.

Sen yaşamım , sen ölümüm...
Vazgeçiyorum tüm bunlardan unutacak gibi.

Şiirlerde köpek oluyorum , aslında
Gururlu insanım inan bana.

Sözlerim ruhunu okşadığında
Tatmin etmedi mi yüreğini ?

Kaç kez rüyana girdim ?
Sayısını unutmadıysan söz daha girmeyeceğim.

Söz sana bir şiir daha yazmam,
Sözüm olsun bir daha olmaz gelişlerim.

Aşk bir insanı nasıl unutkanlaştırır ?
Unutmuşum seni ürküttüğümü.

Sana denk gelmemek üzere gidiyorum.
Gitmeden önce gelir miydi akıl başa ?

Alışıyorum kalbin bu denli akılsız oluşuna,
Alışırım kalbin acımasız,gaddar oluşuna.

Gidiyorum kapından , sevgin ulusundan,
Sensizliğin bir tadı, bir kaçışı olur belki.

Ve,

An gelir artık bir papatyanın son yaprağında,
Kopar kıyamet; sevmiyor...