Canavar Lamba Şiiri - Esra Havva Aydın

Odam dağınık her yere kıyafetler saçılmış,
Topluyorum annemin topla ikazından sonra,
Odadan çıktığımda evde yalnız olduğumu görüyorum,
Balkona gidiyorum İkitelli dolaylarına bakıyorum,
Lambalar küçük göz gibi hepsi canavar gibi bakmakta,
Gözümü lambalardan ayırmıyorum,
Sanki balkonda değilmişim gibi geliyor zamanla...
Uçurumdaymışım ve yıldızları izliyormuşum gibi,
Başım dönüyor yere yığılıveriyorum..
Bir kaç saniye kendime gelemiyorum,
Bizim minnoşun miyavlamasıyla toparlanıyorum,
Kalktığımda lambaların söndüğünü fark ediyorum,
Her yer karanlık ve korkunç,
Oradaki insanları düşünüyorum,
Soruyorum kendime,
Acaba korkuyorlar mıdır? ? Diye
Ben olsam korkardım veya sevinirdim,
Karanlıkta bir çok şeyi bulabilirsin,
O karanlıkta beyaz bir merdivenle inebilir hatta cennete bile gidebilirsin..
Bunları düşünürken lambalar yine canavarlaştı,
Kapı açıldı annemler geldi,
Ne yapıyorsun diyince,
Koca bir hiç dedim,
Canavar lambalara bakarak...