Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
..Kanmamak lazım Efendim;
kanmamak lazım...Değil mi?
...Dünya....Evet....Dünnn ya...
Saygılar
ÜMRAN Hanım kardeşim. Sana uzunca bir mesaj yazacağım beni bağışla.Şiirlerime yazdığınız mesajlarda 'Büyükanne' rumuzunumu kullanıyorsunuz. Bu rumuzla size teşekkür etme fırsatı bulamıyorum. Üzerimdeki hakkınız çoğalıyor.Sizin şiirlerinize gelince sizin şiirlerinizi okuduğumda inanın kendime şair diyemiyorum.Sizi yürekten kutluyorum. Elleriniz dert görmesin ve Rabbim gönlünüzdeki bütün güzellikleri size nasip etsin. Birde izin verirseniz bir şey sorayım basılı kitabınız varmı? Var ise bana ödemeli olarak gönderebilirmisiniz adresim
Mehmet Şükrü Baş
İstasyon caddesi no 52 Özcan Apt.Kat 3 telefon cep 0505 621 22 93 ELAZIĞ
En kalbi selam ve saygılarımı sunuyor sonsuz teşekkürlerimi arz ediyorum.
Dünya hevesine vesvesesine
Hem yalan diyorum hem kanıyorum
Mevsimleri bile büktük tersine
Küre çığlık çığlık der kanıyorum
Sevgili Kardeşim Ümran hanım Evrensel yönü ile toplumu derin derin düşündüren sosyal içerikli muhteşem bir eser kalemin eyüreğine sağlık kutlarım sevgi ve saygılarımla Tuncay Akdeniz
Sosyal içereikli bir şiir olmuş.
Yürekten kutlarım.
Saygı ve Sevgilerimle.
bir tam puanda benden
Yerinde sorular şiirsel bir dille harika bir şekilde verilmiş.Hecesi ile kafiyesi ile güzel çalışma.Verilen emeği kutluyorum.Dünya aynı dünya ,insanların biraz daha ehlileşmesi temennilerimle selam ve saygılarımı bırakıyorum.
Güzel ve anlamlı bir heceli şiir okudum Duru bir anlatım ve mesajıo olan bir çalışma kutlarım
Dünya hevesine vesvesesine
Hem yalan diyorum hem kanıyorum
Mevsimleri bile büktük tersine
Küre çığlık çığlık der kanıyorum
USTACA
MÜKEMMEL
ÜMRAN KARDEŞİMİ TEBRİK EDİYORUM.
SELAM VE DUA İLE.
Üzerinde düşünülmesi gereken bir konuyu çok güzel işlemişsiniz.
Tebrik eder, selam, saygı ve hürmetlerimi sunarım...
YAŞAMIN GERÇEKLERİ ..Başka bir şey diyemiyorum anlaşıldığını umarım...Kutlarım....atıl kesmen
yüreğine sağlık sevdim bu şiiri..
Bu şiir ile ilgili 23 tane yorum bulunmakta