Canavar Şiiri - Barış Büyükberber

Günden güne büyüyor, içimde bir canavar,
O korkunç kükremesi, kesiyor bütün sesi.
Ensemde hissettiğim, kor sıcağı nefesi,
Kızgın bir alev değil, yanardağın ötesi.

Gözlerimin ardında,gizleniyor canavar,
Sinsice geziniyor, saklıyor cinnetini.
Karanlık köşelerde, gölgelerde bir ses var,
Kulağıma fısıldıyor, şeytani imgesini.

Aman çıt çıkarmayın, uyanmasın canavar,
Karanlık gölgelerin, dışında süzülmesin.
O büyülü tınıyı, güzel şarkıyı kesin,
Sarıldığı zincirler, bu gece çözülmesin.

Fırsat vermeyin ona, kendini göstermesin,
İçinde yumulduğu, garibi inletmesin.
Kavurmasın zihnimi, iblisin keskin zehri,
Bu zavallı divane, bu gece can vermesin.

İçimde biriken güç, patladı birden bire,
Dehlizlerin içinde, tüm kilitler kırıldı.
Uzaklardan duyulup, yavaşca yükseliyor,
Ne bir söz, ne bir kelam, vahşice bir hırıltı.

Artık iş işten geçti, tok zincirler buz oldu,
Bu amansız yaratık, sızdı içime doldu.
Yeşerttiğim umutlar, boynunu büküp soldu,
Gönlümdeki garip ruh, canavarla bir oldu.

Saklayın çocukları, kapayın perdenizi,
Bu gece sokaklarda, canavar gezinecek.
Söndürün lambaları, gizleyin kendinizi,
Gece geç saatlerde, gözü kan bürüyecek.

Yolunuz kesişmesin, gelmesin peşinizden,
Bir kuytuda köşede, kanınızı içmesin.
Kimsesiz sokakları, altında titretirken,
Sakın onun sesini, canavar işitmesin.

O zaman toprak olur, bedendeki asıl ruh,
Can verir birden bire, canavarın elinde.
Geriye kalan her şey, bilin artık onundur,
Bir sevda kalır bana, o da benim sonumdur.