Zincire vurulmuş zenciler gibiyiz, hepimiz.
Sırtımızdan akan kan, ter tek izimiz.
Ruhumuzu yavaşça köreltiyoruz, kalıyoruz ailesiz,
yurtsuz,
yuvasız.
Aynı şeyleri yaşıyoruz, tekrar tekrar.
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Devamını Oku
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
sizin bu şiirinizden sonra
umut etmek istiyor insan
bütün bu kötülüklere rağmen ..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta