Canavar Şiiri - Işık Çakan

Zincire vurulmuş zenciler gibiyiz, hepimiz.
Sırtımızdan akan kan, ter tek izimiz.
Ruhumuzu yavaşça köreltiyoruz, kalıyoruz ailesiz,
yurtsuz,
yuvasız.

Aynı şeyleri yaşıyoruz, tekrar tekrar.
Deşifre edildi bütün inançlar,
Kalmadı artık insanlar, zindanlar, sırlar.
Kaldıysa aramızda zincire vurulmayanlar
kaçmalılar!

Saklanmalılar, yoksa onlar da bizim gibi her gece sızlar.
Gerçi onları da bulur bu lanet canavar.

Özgürlük, elinde gümüş meşale, yılmadan bizi arar.
Bizi hür kılmak ister, haksızlığı sorgular.
O böyle çırpınırken boş durmamalıyız, ey dostlar!
Farkına vardık artık; tek yol, olmak isyankar.