Cananıma... Şiiri - Hamdi Bağcı

Ah, cananım mısın sen,
senin gözlerin gizemli bir yolculuk sanki.
Zaman, aksini bozamıyor,
yollar sende hoş,
sendeyken hüzün kayboluyor.

Milletler, siyaset ve milyon yıllık savaşlar
ansızın siliniyor sanki
aksin yansıyınca dünyama.
Bir miladı olmalıydı
hicran veren bütün güzelliklerin;
ve gönlüme sen geldin,
ve bir özgürlüğün adı oldun,
sendeyken hüzün kayboluyor.

Yorgun meydanlarda yankılanan çığlıklar,
yıkık şehirler, susmuş sirenler,
bir an için susuyor içimde;
çünkü sen gülünce
dünya denen koca harita
yalnızca iki gözünün etrafında
toplanıyor sanki.

Kaderin paslı kilitlerini
bir tebessümünle açıyorsun,
zincirler düşüyor omuzlarımdan;
adımlarım hafifliyor,
yüzyıllardır esir kalan ruhuma
senin adınla bir bayram geliyor,
sendeyken hüzün kayboluyor.

Ciğerparem, sevgilim…
Ne çok yara var içimde,
ve ne tuhaf,
bir tek adın değince hepsine
sanki çocukluğum geri geliyor;
dizlerim kanamadan koştuğum
o eski günler gibi
kalbim yeniden inanıyor yaşama.

Ah cananım mısın sen?
Yoksa ömrümün gizli duası mısın bilmem?
Bildiğim tek şey şu:
dünya ne kadar karanlık olursa olsun
gözlerine her baktığımda
yeniden başlıyorum
ve sendeyken hüzün kayboluyor…
Ben yeniden yaşamaya başlıyorum.