Cananım Şiiri - Ergül Nalbant

CANANIM

Acınası durumdayım,
Derdim kat be kat, cananım.
Sanki bir uçurumdayım,
Bana el uzat, cananım.

Çok geç olur düştüğümde,
Dünyadan vazgeçtiğimde,
Yediğimde, içtiğimde,
Kalmadı hiç tat, cananım.

Sen de yan, aşkın korunda,
Aynı benim durumumda.
Biraz olsun, umurunda
Ettiğim feryat, cananım.

İnsan sever birbirini,
Bilir, kıymet değerini.
Kalbindeki kibirini
Ne olur, sök at, cananım.

O tarafı gördüğümde,
Muradıma erdiğimde,
Ben toprağa girdiğimde,
Sen de rahat yat, cananım.

Değdi Azrail’in yeli,
Kaldırdı perdeyi tülü,
Sonunda yedi Ergül’ü,
Sendeki inat, cananım.

Şiir: Ergül Nalbant – 28.09.2025 – 19:05