Cananım Şiiri - Mehmet Ekici (taha)

1
Seni bulsam, ruhu tenden ayırırsın cananım.
Kayıbetsem, teni candan sıyırırsın cananım.

2
Umudumsun göğümün tâ üzerinden doğacak.
Güneşimsin tutulurken; yüreğim Ay cananım.

3
Bilemem hiç, seni kimler; beni kimler yakacak.
Söneyazdın, ne zaman ben nara düşsem, cananım

4
Beni yıldızlara sorsan geceler kıskanacak.
Gözümün göz bebeğinden vuruyorken cananım.

5
Uzağımsın yakınımken; Bu nasıl şey, n’olacak?
Hayatımdan çıkıverdin hevesim yok cananım.

6
Sıla, gurbet dolaşırken külü bitmez bir ocak;
Sıcağımken soğuğundan beni yaktı cananım.

7
Seni senden öte sevmek beni benden alacak.
Hayaletsem seni bir dem, uçarım hep cananım.

8
Saadetler ikimizden kime bir taç yapacak.
Neresinden tutuyorsan kırıyorsun cananım.

9
Unutursan, mazi seni can evinden vuracak.
Uyan artık nihayetsiz rüyalardan cananım.

10
Ne konuşsam ve ne yazsam hayalin almayacak.
Doğacaksın, sesimin tek hecesinden cananım.

11
Baharım kış oluvermiş; bu çetin yol yoracak.
Yakınından, uzağından geçemem hiç cananım.

12
Hikayemden bi habersin, heceler küs yazacak.
Bir akıl ver bana lütfen, deliyim ben cananım.

13
Garibim ben, bilemem kim, seni kimden soracak?
Limanımdan demir almış gemiler çok cananım.

14
Yazamaz kim sana bir şi’r, anda dünya duracak.
Bilmiyorsun sana âşık hala, Mehmet. Cananım.

Feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün
. ._ _/ . ._ _/ . ._ _/ . . _

22.08.2020 / Lefkoşa, Kıbrıs