Cânânım! Şiiri - Hanifi Kara

CÂNÂNIM!

Şu yaşımda, yaktın beni özümden
Kül yanar da, gül yanmaz mı cânânım?
Anladım ki, ikimizin özü bir
İl yanar da, pil yanmaz mı cânânım?

İkimiz bir, çıkıversek tâlime
Gerek var mı, danışmaya âlime?
Yeter diye, acıyarak hâlime
El yanar da, dil yanmaz mı cânânım?

Dertlilerin, dertlerini dinleyen
Aşka konan, engelleri önleyen
Sevdâlanıp, dertli dertli inleyen
Yel yanar da, tel yanmaz mı cânânım?

Yaktın beni, esmerimsi bir betle
Selâmlarım seni, hep muhabbetle
Vuslat yoksa, hicran ile hasretle
Yıl yanar da, pul yanmaz mı cânânım?

Övgü gerek, olmamalı yerilen
Bir gül olsam, dost elinde derilen
Önümüze, yolluk gibi serilen
Yol yanar da, kul yanmaz mı cânânım?
Dil yanar da, kul yanmaz mı Sultân'ım?

Hanifi KARA