Gönül sarayımda koptu kıyamet
Enkazın kaldırmak canana düştü
Yusuf’um kimseye etmez şikayet
Kaygısı Diyar-ı Kenan’a düştü
Bir çıkmaz hayalin peşine düştüm
Can olup cananla sırlar bölüştüm
Deva ehli ile çare görüştüm
Tasası bilcümle canana düştü
Sabır tesellisi arayıp durdum
Dilime çözülmez mühürü vurdum
Tarumar olunca bu gönül yurdum
İmarı ne çare canana düştü
Şimdi biçareyim yolum şaşırdım
Poyraz olup estim gönül taşırdım
Kaf dağından yüce dağlar aşırdım
Heyhat ki bu gönül canana düştü
Sus artık feryadın bulsun nihayet
Dile ki Mevla’dan gelsin inayet
Canlar cananını bulmazsa şayet
Ardından ağlamak canana düştü
Kayıt Tarihi : 4.6.2010 15:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Deseler inanma; 'var ondan evla'
Olma sen meşgul; hiç yaban savla!
Dünyevi cananlar, hep yanlış düştü.
Hayırlı çalışmalar Mukim bey kardeşim!
Gerçekten hoş bir şiirdi, tebrikler.
TÜM YORUMLAR (2)