Canana Şiiri - Nesip Aykın

Canana

Teneke bediren bakırdan tasın,
Yırtık bir entari yok idi süsün.
O kadar acıya çıkmadı sesin.
Dünyadan sessizce göçtün canana.

Dara düştün zalim vermedi elin,
Genç yaşta kurudu çiçeğin dalın.
Çile meşergatle yürüdün yolun.
Çok çetin yolları geçtin canana.

Güçlü idi senin yüreğin kolun.
Canım dediklerin sormadı halın,
Minnetsiz dünyada büküldü belin,
Vakitsiz ötelere uçtun canana.

Sen bizi severdin bize can derdin,
Bizlere gönlünde ne varsa verdin,
Gelince evine yün yatak serdin,
Bilirim bizlerden kaçtın canana.

Mermer teneşire koydum düzüne.
Son bir kere baktım beyaz yüzüne.
Çıkarken takıldı gözün gözüme.
Sen bizlere onurlu baştın canana.

Hasta yatağında: yorgun başını.
Ağarmış saçını çatık kaşını,
Son bir kez akıttın gözün yaşını.
Gülerek rabbime koştun canana.

Tabuta koydum da çilen dolmadı.
Erzurum a giden uçak almadı.
Üzerine atacak toprak olmadı,
Karda kefen ile hoştun canana

Nesip der hasretin gözümde yaştır.
Anılar gönlümde uçan bir kuştur.
Mezarına koyduğum buz ile taştır.
Zemheride sel olup taştın canana.

TEKİRDAĞ-2012
Bir ocak ayında İstanbul da hakka yürüyen palandöken dağının eteklerinde kabire koyduğumuz Erzurum’un bir palandöken kadar yüce ve asil Yusuf –gülçehreden olma şahver-zübeyde hanım anamızın anısına Rabbim rahmet eyleye.
Oğlun Nesip AYKIN kabrin nur mekanın cennet olsun hakkını helal et canım anam.