'o kendi biliyora ithaf'
Bütün gitmelerden derlenmiş kulelerim vardı ben ile ben arasında, kayıtsız amaçlarımla örttüm üstünü, gelebilmelerin üşümesin diye. Duyumsamalarımı, ezgilerimi, utkularımı, ulaşılmazlığı ve inançlarımı akladım canan haline, gülüş haline, aşk haline, ruhunun hazinesine miladımı astım. Her can atılışta tüm canlılar senden bana can katıyor olmalı ki hep canım canına davetler yolluyor.
Şehveti bozkırlarda aşkın tiftik keçileri sensizliğe otlanırken ve heybende . Beni taşıyan usul usul özlemlerinin kurdu oldum…Geldi kurdum sürüne dadandı,adım can olarak sana yazıldı cananım.
Bir aşk kurdu sürüne daldı,yalnız seni çaldı yemek için değil, amaçlarının ,arzularının kanamamışlarına kan ve can olmak için.
Açlarının dalgakıran ucu uçlarında cemreler doldu içerime. Senin baharına yakın bir buzullar eriyordu dağlarımdan.Porsuk benli bir bahar coşkusuyla akardı, yıkardım yalnız ve sensiz olan her pareyi..
Tamamını Oku
okudum,çok okudum...daha kaç kez okurum bilemem...
bu galaksiden olmadığınız kesin. şiirle...
Buncalarımın ucu kesik bıçak yarası aşk arası keskin düşlerinden hep ayrı dilleri konuşmuş, güzellerin gül beyazlarına kanmışım meğer..Oysa sen benim aşkımın öztürkçesisi gibisin.
Adını asla koyamadığın tutkuların kentinde kumru bir sokağa vermişim uğurlarla.
Sorgularını sorulara saran cevap ile hesap arası anların kitabesinde manalara masmavi gelecek gibi dizileceksin kurallı bir cümle gibi.
Sır verdiğim dağların beninde buselerin adılı beni arkaik düşlerine taşıyacak senden öncesi hep önceydi,hep hüzünceydi.Şimdi güleç bir bebeğin zor yakalanan o an dediğimizin son karesi gibiyiz.
Şiirlerin en dokunaklısını yazan şairi yürekten kutluyorum
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta