Canan utansın Şiiri - Cevdet Altay

u garip başıma belayı saran,
yıktı duvarımı eyledi viran,
bana göz yaşını hep reva gören,
zalım merhametsiz canan utansın.

hep ben oldum çile çekip ezilen,
her derdi içine atıp üzülen,
reçetede ilaç diye yazılan,
yaramı azdıran derman utansın.

ele gülüp bana yüzünü asıp,
hazan yeli gibi başımda esip,
menzile az kala yolumu kesip,
katlime fermanı yazan utansın.

ceylanlar su içmez gölümden benim,
tuzaklar eksilmez yolumdan benim,
kimseler anlamaz halimden benim,
bağrımı yaran bu figan utansın.

atlının peşine kalmışım yayan,
yüzünü çevirir sesimi duyan,
beni yarı yolda yüz üstü koyan,
kalbimi verdiğim insan utansın.

cevdet altay