Gülen bir çift göz içinde
Ruhunun akışını görürsün
Bu inanılmaz bir kaosdur
Ve sen bir kere daha ölürsün
Çünkü sen gülsende
Acılar beyninde uğuldamaya başlarsa insanın
Kanayan bedeni değil yüreğidir inanın
Yalnızlık mı bitirir insanı kalabalık mı bilmem
Ben sevemeyen insana adam bile diyemem
Bu seni son bekleyişim olacak
Bir daha gözlerim
Seni yollarda aramayacak
Yüreğim her tıkırtıda
Yerinden oynamayacak
Ben...
Sen beynimde ve yüreğimde büyüdün
Seni içimde ben yarattım
Ne kadar küçük olduğunu ise
İş işten geçtikten sonra anladım
Şimdi ise ne geriye dönebiliyor
Ne de seni eskisi gibi görebiliyorum
Bir yürek çarpıntısı gibi başladın
Kaçmam gereken bir alev bir ışıktın
Artık sadece derin hayallerimin
Ulaşılamayacak kadar uzak biryerinde saklısın
Bir sandık açtım yüreğimde
Yorgunum
Seni feci özledim
Haklıymışsın...
Sen erkekleri tanımamışsın
Derdin ya hep
Bende çocuklara
Ellerimi hiç bırakma olurmu
Ellerimi hiç bırakma
Yada olurya...
Gün gelirde bırakacak olursan
Beni yavaş yavaş alıştır buna
Birden öldürme beni
Şehrin loş sokaklarında pusuya yattı genç kadın
Geçmişten korkarcasına, gelecekten kaçarcasına.
Kımıldamaktan bile kaçındı
Sanki hala umutları varmışcasına
Gel dedi, gel artık geri,
Yavru kuş sesiyle
Gel koş kollarıma
Sana mutluluk vereceğim
Yıllardır aradığın huzuru
Bütün samimiyetimle önüne sereceğim
Bir demet his sunup
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!