Canan Kayboldu Ufuklarımızdan

Biz cananla yattık cananla kalktık bir vakit
Ellerimizde aşkın mürekkebi,gökyüzünü resmettik
Gazellerde okunduk,teşbihlerde dillendik
Gözlerimizde aşkın ıslaklığı,Mecnun olduk delendik

Cananın resmi dolaşırdı duvarlarda ve dillerde ismi
Gümüşten kelebeklerdik,kovalardık gökyüzünde güneşi
Şarkılarda bütün,aşkımız sayıklanırdı,mehtaba karşı
Bulunmaz bir kubbenin yakarışlarındaki keskin vaattik

Canan pek muteberdi,bakışlarımızda silinirdi alem
Gamzesi ömre eş,lebinde visalin söndüremediği ateş
Gün bizim,gece bizim,serenatlardan yağan aşk bizim
Görünce bir hoş olur,saniyelerden asırlar kırpardık

Canan mı pek güzeldi yoksa aşkımız seraba mı akardı
Öyle melul,öyle işveli,öyle ceylan bakardı ki,naçardık
Rüyalar daha bir tatlı,hayaller daha bir mütebessimdi
Bir keşmekeşe sürüklenirdik,gerçeklerden biteviye kaçardık

Canan şimdi nerede,nerede eski heyecan bahçeleri,nerede
Güllerde eski renk yok ki,dikenleri batar bakan göze
Ne siyahın matemi,ne beyazın asilliği,ne de şarabın sihri
Göz aynı,mana aynı,fakat beyhude aranır divane gönül geçmişi

Nisan 2006