Cânân Gerek Şiiri - Hanifi Kara

CÂNÂN GEREK

Pîr-i fâni olsam takatten düşsem
Ayağım da sürçse Cânân’sız olmaz.
Alnım kırış kırış, belim bükülse
Bastonla yürüsem Cânân’sız olmaz.

Aşkın ılık ılık kalbime aksa
Sevgin bir sel olup, bendimi yıksa
Aşkla hemhâl olmuş, kim ki âşıksa
Günbegün erise Cânân’sız olmaz.

Örülmüş âşığın etrafı setle
Kınar durur onu, bilmeyen kitle
Karasevdâ denen onulmaz dertle
Girsem de kaprise Cânân’sız olmaz.

Ne söylesem, ben o yâre az gelir
Kahrı bile, sitem gelir, naz gelir
Âşıklara çile çekmek vız gelir
Atsalar da hapse Cânân’sız olmaz.

Aşkı araştırmak; o benim tezim
Seven sevdiğine etmez mi tâzim?
Gönül sarayıma; bir dilber lâzım
Gönül gönül ise, Cânân’sız olmaz...
Canlı olan bir can… Cânân’sız olmaz! ! !

Hanifi KARA