Canan Gazeli Şiiri - Adem Özdemir

Gönlüm senin, bu cânıma cânân olur musun
Bî-cân kalan vücûduma bir cân olur musun

Bilmem nasıl desem sana cânım, benim için
Tahtın kurup şu gönlüme sultân olur musun

Nergis ü sümbülüm, gül ü lâlem, karanfilim
Cevrden geçip de derdime dermân olur musun

Bülbül olup dalında figân eylesem gülüm
Bir gün usul usul yine handân olur musun

Her an hatırlasam seni, nemlense gözlerim
Göz yaşlarım akıtmaya müjgân olur musun

Mecnûn misâli ardına düşsem bu aşk ile
Bî - âb olan beyâbana bârân olur musun

Durmaz, diyar diyar gezerim hasretinle ben
Şâyet yorulsam, uğradığım hân olur musun

Dünyâsı mahbes oldu seven cümle âşığın
Hükmün giyer isem, bana zindân olur musun

Göçsem diyâr-ı kabre, cihân içre sığmayıp
Bilmem ki; kabrim üzre gülistân olur musun

Dirlikte ta’n edip de o gün vâh edenlere
Son bir hüzünlü beste-i hicrân olur musun

Âdem iken, şu dem adem olsam bu dert ile
Lütfun sunup mezârıma mihmân olur musun

20.06.1997
Göztepe / İstanbul


Mefûlü fâilâtü mefâîlü fâilün