Hayat dediğim serüvende,
Tonlarca anılarım var benim,
Ömür heybemin her iki gözü
Dolup dolup taşıyor,
Her birini ayrı ayrı
Gösterime açtım bu gece,
Bazı şarkılara sadece dalıp gidersiniz,
Dinlerken fark etmeden, birkaç damla yaş süzülür gözlerinizden.
Bazende kıyıda köşede kalmış,
Birkaç sararmış resim geçer elinize
Derin bir " Ah" çeker, uzun uzun incelersiniz her karesini kimbilir..
Belkide bir yerlerde unuttuğunuz bir anı defteri vardır,
Mutlu olmak için acı çekmekte gerekiyormuş, biraz da taş kalpli olmak .
Fazla fedakarlık çokça ihanet,
Fazla sevgi cokça zalimlik demekmiş.
Hayat dediğimiz bu serüvenin sonuna yaklastıkça fark ediyorum bunları ne yazık ki.
Aslında hiç gerek yokmuş yüreğin kapılarını sonuna kadar açmaya,
Her tebessüm edeni gönülde ağırlamaya.
Umrumda değil kaç yaşımda olduğum, çocukca hayallerim var benim,
Kimi zaman deli bir fırtınadır ruhum,
Kimi zaman dingin bir deniz gibiyim.
Bazen hiç susmaz yüreğimin sesi
Asi bir rüzgâr misali,
Tek başıma Dünya' ya kafa tutarım,
Kimi zaman yüreğin susup söyleyemedikleri, dilin lal olup anlatamadıkları vardır.
Gözlerden inen ince ince sessiz göz yaşları eşlik eder,
Susmuş yüreğe, anlatamayan dile.
İşte o zaman ,
Bir kaleme sarılır parmaklar çaresizce.
Suskunluğun,
Suskunluğumu sormayın
Çok çetin kışlardan geçti ömrüm
Avaz avaz bağırmak yerine,
İçim içim susmayı öğrendim.
Haykırdığım zamanlarda bile,
Ne dinleyenim oldu, nede anlayanım
Önce beyaz kâğıtlara ,
Döktüm içimden gelenleri.
İçtiğim sigaranın dumanına anlattım,
Biraz kırık hayallerimi.
Yıkık dökük duvarlarla dertleştim, istemedim kimsenin duymasını,
Umutlarımdı
Şöyle bir dalıp gideriz geçmişimize, neler yaşamış,
Neleri bırakmışız ardımız da.
Parçalanmış umutlar,
Yok olan hayaller, üşüyen bir yürek.
Koyu siyah gecelerde gözlerden dökülen yaşlar, Yalnızlıklarımızı paylaştığımız sessiz duvarlar, Samimi yerine inandığımız sahte dostluklar,
En ağırından uğradığımız kalleşce ihanetler,
Bir çicek açsa
Mor yerine mavi olsa menekşeler,
Güneş ve ay aynı anda aydınlatsa dünyayı
Yıldızlar hem gece hem gündüz parlasa gök yüzünde,
Yeşil kalsa yapraklar sonbahar' da,
Hazan olmasa mevsim.
Almış kimsesiz yüreğini eline, bilinmez diyarlarda geziyor
Her sabah uyandığında
Kendine kaçıp, yalnızlığına sığınıyor.
Olur olmaz zamanlarda isyanları var ruhunda,
Kim bilir, kaçıncı yüz yıldan kalmış ıslıkları dudaklarında,
Muhteşem yalnızlıklar çıkmış hep karşısına.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!