Cepler
Birtan Altınbaş’a
ellerimi ne zaman çıkarsam ceplerimden
toprak doluyor göğsüme
seksen sonrası kayıplar çıkıyor
Kapanmaz bir yaraymış ömrümün merdivenleri
en çok sevdiğim zamandan kanatır
üstüne basıla basıla aşınmış
mermer merdivendir gökyüzü
sonsuzluğun içinde ahşap bir sundurma var
Kuşlar ne zaman gelir
Pamuk Prenses’in bahçesine
cümle mahlukatın dilini konuşan
derki ne zaman adım atsam
başımda bir mayın gömülü
Işığa göçerin şarkısı
Biri birisine koşulsuz bir anda söylerse
Işığa göçerin şarkısını
O zaman unutur o da
geçmiş günlerin acısını
OFELİA
benim adım neydi Ofelia
nefesimi bırakmak istiyorum avuçlarına
yağmuru bardağıma doldur
kana kana içeyim
sesimi kavuştur uzaktaki çiçek kokularına
Ruhlar evi
“Varoluş özden önce gelir.”Sartre
elleri kanayarak gülümsüyor eski bahçede
dikenli hayatı olmuş her kadın gibi
bir resim ve bir kayıp
Hüzünlü bir şarkı çalsın Zerdüşt
zaten biz hep hüzünlüyüz
ölene kadar ruhumuzu kurtaran bir müzik
senin kaçtığın dağ kadar içimizde büyüyen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!