Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sevdaya dair harika sözlerdi..
Kutluyorum duygu seli yürek sesinizi..
Yaşama sevinciniz daim olsun dileklerimle..
Saygı ve Selamlarımla..
Harika bir şiir okudum....tek solukta...kutluyorum sizi ve yüreğinizi
Çok güzel bir şarkıydı sanki...nefis dizeler...nicelerine
Kaleminiz ve yürek sesiniz daim olsun Hocam
bir kez daha severek okudum
Gel nasıl bir hal içinde olursan ol yine gel. Özlem ve hasreti koklayan güzel bir şiir olmuş İbrahim Hocam saygılar.
Tekrar sayfadayım..
Değerli Kardeşimi ve şiirini bir kez daha kutluyorum..
'Bağcıyı dövmek değil, maksat üzüm yemekse
Gelemeden gitmenin, manası ne demekse
Niyet beni kahrımdan, öldürmek istemekse
Boynuma o ilmiği, yağlayarak gelseydin... Mustafa Bay, 'ZEYBEK HOCA'
Şiir öyle etkiledi ki.. Dörtlüğü yazmakta zorlansam da yazmadan edemedim işte..
Dilerim şiirin verdiği mesaja uygundur..
Kutlarım bu güzel şiiri ve sizi İbrahim Bey, Kardeşim..'
Issız şiirlerin kapısını aralayarak yıkık sevdaya can vermek en ferah rüzgarları yanına katıp çağlamak...
yağmuru özleyen bulutlar gibi...
Yine öyle güzel seslenmiş ki şair...
Sevmekten korkar mı insan dedirtiyor...
Gönülden kutluyorum...
Saygılar..
harika bir eser, sesi ve duygusuyla okudukça okuyası geliyor insanın, tebriklerimle nicelerine efendim, selam ve saygılar.
Yine bir birini tamamlayan,birbirinden güzel dörtlükler,okurken sanki şiirin kulakta bıraktığı ses tınısı değilde aynı sözlerle bir türk sanat müziği dinleniyormuşcasına izlenim yaratıyor okuyan insanın bilincinde..Ben çok beğenip severek okudum,bu güzel şiiri..Değerli İbrahim Bey Üstadımı ve güzel şiirini gönülden kutluyor,selam ve saygılarımı iletiyorum..
Ayrica bu güzel şiirin de ilham perisi olan Değerli Naime Öğretmenimi de canı gönülden kutluyor,selam ve saygılarımı iletiyorum..
canan serisine harika bir şiir daha beğeni ile okudum kutlarım İbrahim bey..
İbrahim beyefendi.Kardeşim.
Şiiriniz fevkaladenin fevkinde güzel olmuş.Uzun zamandır ilk defa şiir okuyor ve yorum yazıyorum.İyi ki bu şiiri okumuşum bu güzellikten mahrum olmamışım.Kardeşim sizi canı gönülden tebrik ediyorum.saygı sevgi ve selamlarımla ++ sayfama alıyorum
Bu şiir ile ilgili 50 tane yorum bulunmakta