Canan'a Şiiri - Turan Tuncer

CANAN'a

Zifir gece karanlığı dökülür günlerime
Habersiz, göçmen kuşlarının kanatlarından
İçinde sen olan, aymaz düşler kurarım uslanmaz
Senin olmadığını bildiğim ülkelere dair, seninle

İçim karasaban kadar yorgun, ayazım toprakta
Düşlerim bulutların terkisinde, gezmekte sema'da
Bedenim acılara teslim, uykularım kolsuz hamakta
Etimi dişler çakallar, uslanmaz arsız alacasında şafakta.

Ben ki, sevginin hududun da kaçakta gibiyim,
Dört yanımı et kokusu almış, kolcular kuşatmakta
Ben ki, seni sevmelerin yol yarısı yerlerindeyim,
Ayrılık, zafer şarkıları ile dört bir yanımı sarmakta

İçimde bütün güller figanda, dilde ağır bir ağıt
Sal ruhumu azad et, bedenim kendince isyanda
Sevdan o denli ağır, o denli zor ki aşılmaz olmuşsun
Dilimde sevda türküleri, sevdamda ayrılığa dâir bir beyit.

Her kulun dinledim derdini de, umar oldum kendimce
Kuldan zulum buldum, aşk'tan kahır boyumca
Bir çilekeş bülbülüm, figân ederim vakti zaman gelince
Ne idem Kerem'i Ferhat'ı, bende sevdim gönlümce

Olmaz artık bu dilimde, sana karşı âhûzar, yaşarsam
Kavil ettim olmaya yol gitmek, ben peşine düşersem
Hâk'ki yolum doğru etsin, ben yolumdan şaşarsam
İki Cihan bir araya gelse,kâr etmesin ömür bende seni seversem.

Gayrı düzen olmuş hâk kulları, bir sıra saf tutarlar
Bedestanda bülbüller aşk'a gelmiş, meşk ederler
Aşk'ı bilmeyen kullar, kendilerince kelâm ederler
Hâk'ka döndüm yüzümü, sevenlerim yasım tutarlar

Kuşcu'yum derdim desemde anlarmısın bilemem
Ben yolumu çoktan seçtim, çok geç gayrı dönemem
Aşk ile yanmış Mecnun'um, sana sev'de diyemem
Canan gül dökse yollarıma, ben bülbül'em diyemem

28 Şubat 2006 /İst
Alkadraz_Kuşcusu