Canan Şiiri - Doğan Vural

Çakıl taşlarıyla kesilesi, kan gölü ayaklara sahip olmadan da çekmesi kolay o acıyı
Kolay eline enjektörü almadan müptela kadar küçük göz bebeklerine sahip olması

Ve taşıdı yanaklarıma o lanet olası hüznü gırtlağı
Kumdan kaleleri yıkmak için harcadığın güce eşdeğer çabayla,
Dizleri üstüne çökertirsin en asil geçinen kadını.

Ama olmasın...
Çalmasın anılarına talihin gamı, kederi, tasayı
Göstermesin...
Sadece öğretsin yalnız kalmayı
Ki kıymetini bil dostunla havadan sudan konuşmanın

Değdirmesin kulaklarına benimkilerden başka kelamı
Çünkü bendedir edblerin en hası
Bil ki seninle aynıdır tüm bu alemin canı... cananı
Gecenin şu saatinde düşündüğüm tek şey Özlem'in o akıl dolu satırları...

İki tek sıfır on

Cebinde azda olsa mutlaka bir parça umudun olmalı...