Canan Şiiri - Selçuk Ataseven

Ben senin
Canının Yongasıyım
Sana söylüyorum ey canan!
Kalbin bende kaldıysa al!
Ama asla unutma ki
Kalbinin hatırası
Ebediyen kalacak kalbimde!

Sana söylüyorum ey canan!
Ebediyen yaşayacaksın
Şiirlerimde, mısralarımda
Kokun kaldı unutmadım
Hep hafızamda
Güzelliğin, süzülüş ün
Nazlı nazlı gelişin
Bir de o sesin yok mu ya!
Bitiriyor, eritiyor, yok ediyor
Adeta su yapıyor

Birden kalbime girdin
Yeter çık git kalbimden
Her şeyim altüst oldu
Sen neymişsin öyle
Hayat veren, hayat alan
Aşk tanrıçası mısın?
Yoksa yaşam veren
Yaşam kaynağım mısın?
Anlayamadım ki
Ne yapsam bilemiyorum!

Dünyanın doğusuna, batısına gittim,
Dünyanın kuzeyine, güneyine gittim
Seni unuttum sandım
Gene de unutamadım
Gitmekle unutulmuyor muş
Terk ederek de unutulmuyor muş

Ben delirdim mi?
Ama öyle bir belirti de yok ki!
Belki de senin aşkından
Ve seni düşünmekten
Delirmiş olabilirim
Aşk sarhoşu olmuş um
Kara sevda berduşu olmuşum

Ve canan ben sana vurulmuşum
Güzelliğine, sesine
O kızıl saçlarına vurulmuşum
Ceylan bakışına vurulmuşum
Süzülüşüne vurulmuşum
Canan,
Ben...
Ben sana vurulmuşum
Aşkından savrulmuşum
Ben senin canının yongası olmuşum

Selçuk Noyan Ataseven ++

30.04.2013 Salı
Kartal / İstanbul

Selçuk Ataseven