Canan Şiiri - Canan Aytın

Canan

Aşk;
Su içmeye benziyordu bir martının kırık kanadından
Ve çatlamış dudaklarımda, özlediğim deniz tuzunun tadı

Adımdan vazgeçirdiler
güzel bir akşam üstü
Naif bir dalgada esen sevdanın kokusunu ne zaman hissettiysem
Deli bir boran çıktı
al aşağı etti beni rüzgarıyla,
O yüzden
Dinmez içimde
Hiç dinmez
Deniz ötesi kaçışlarımın yanık telaşı
Ateşiyle
Kavruk bir yalnızlık bırakır bahtıma yavaş yavaş
Vazgeçerim, bir denize meltem olmaktan
Isyanıma sükût bir kelimeye muhtaç
Sabır dedikçe
Sevgiye aç kalırım
Canan olamadığım rıhtımlarda
Acı acı martı sesleri karışır,
hikayeler yazılır adıma
"Biraz kül biraz duman"
Şarkılarım söylenir
Damla damla dökülürüm gözlerden
Şiirleri olurum şairlerin
Kitapları olurum,
tozlanmış raflarda
Ölesiye sevilmek varken
Okunmamış yüreğimden
Öldüresiye öpülürüm

...sonra
Diner fırtına
Özlemlerim biter
Giderim kendimden
Martılar gider
Ben biterim
Lanet olasıca adım kalır geriye...