Canan Şiiri - Ahmet Erdem Kaya

canan için can istedim, canıma canan değil.
gönlüme ışık istedim, göğsüme kalkan değil

Bir avuç nur içinde, gönül onun içinde
bir yer var yerin içinde, her şey farklı biçimde

gönül aşıkın yuvası, maşuk onun sılası
dosttur asıl vuslatı, derdine derman olası

kimi canın sever, dost ile ağyar olur
kimi kendin sever, biçare ahuzar olur

gökten düşen elmayı, ağzıyla tutar bir kul
görmez varlık kıymetin, varlığa kör bir kul

'ah'ın içi boş iken, ağlar da inler bir dil
bir dil hak der de, hakkıyla dinler bir kul

varlık kula yük olmuş,çeker ezelden beri
bilmezki taşıdığın mülk nedir bedenden beri

çekmez yokluk derdini aşıkı gönlünde olmayan
yokluk boşluğun kendisi anlamı ömründe olmayan

bilmez garip ne bilsin elindekin kıymetin
hiç bilseydi olur muydu garip diye ziynetin

kuyumcu kuyum yapıp kuyum satar bilmeden
ömür gelip gider seni yutar bilmeden

sen planlar yaparken yarına ve yarına dair
bir çizgi daha biter anlında vahına dair

çizgilerin ardında yokluğa günler saysan
varlık yokluk içinde ne olur bir anlasan

amaç sen olmaktır dünyada cakan kime
sen kendini tamamla el ile vakan niye

berduş kendini görmez gözü eldeki çapakta
kendi dalı kırılmış gözü kulağı yaprakta

ağaç bilmez büyüklüğün dalıp gider buluta
bulut ayağı yerde diye, imrenmekte bir ota

salkım salkım üzümün hepsi bir boyda mı
sen kendini ne sandın kullar senden noksan mı

bir gariptir bu şiir anlayana aşk olsun
yazan kul olsamda yazdırana aşk olsun