Canan Şiiri - Hüseyin Muşmal

Canan
Dokuz yüz yetmiş altı Kasım ayında,
Açtım gözlerimi adım verildi.
İşte ondan bugüne siz de sayında…
Otuzu mu geçtim gönlüm duruldu.

Onbir ayda attım ilk adımımı,
Altıya varmadan yazdım adımı,
Kırmak için bir ömür ben inadımı,
Çalıştım didindim artık kırıldı.

Pek yaramaz geçti çocuk yıllarım,
Beş yaşında çıktı yanak çillerim,
Harama uzanmadan bilin ellerim,
Önümde yıllarca sofra kuruldu.

On yaşında yazdım ilk şiirimi,
O günden bugüne buldum pirimi,
Edebi dünyada bir gün yerimi,
Bulmadan Ebede yolum görüldü.

Çok değil dünyadan beklediklerim,
Çok azdır hayata eklediklerim,
Bilmem ki var mıdır sakladıklarım?
Kim bilir kaç kere bana soruldu.

Nice aşklar anlattım hiç yaşamadan,
Üç günlük sevgileri aşktan saymadan,
Kem söz söylemeden kötü duymadan,
Güzeli anlattım da çirkin darıldı.

Sevgi Özlem Hasret bunlardır ismi,
Hep yazdım çizerdim olsaydı resmi,
Bir gün görülürse Aşk’ın da cismi,
Bilsin ki içimde kaç kez vuruldu.

Ne anlatır Eşref hep kime yazar,
Bilinmez bilinirse gizemi bozar,
Sevgiyi anlattım ben azar azar,
Bin bir ayrılıktan tek tek derildi.

Yazarım bundan sonra ömrüm var ise,
Yaşarım kalanımı hep bahar ise,
Ölümü de severim bana yar ise,
Bilirim ölüm de bende dirildi.

Eşrefoğlu namıyla ben yazdım durdum,
Yüreğimden gelene bu mührü vurdum,
Yazdığım her dörtlüğü ben cana yordum,
Nedendir her sözümde canan yoruldu.